تمام میشیم

نمیدانم اینروزها بین صفحات مجازی قدیمی دنبال چی میگیردم دلم چرا اینقدر گرفته؟ چی میخام از به یاد آوردن و ورق زدن گذشته؟ اما دیروز یک جمله ای در یکی از وبلاگها خواندم که آرامم کرد...نوشته بود همه ما بالاخره یک روزی تمام میشیم

دنیا هر شکلی هم که میخاد باشه بالاخره تمام میشه....ما تمام میشیم همه آدم ها ...تمام میشه.... این تمام شدن حالم بهتر کرد دلگیریم آرومتر...

تمام روز دنبال کتابم میگشتم..کتابی که توی اون دست نوشته هایی بود آخرین بار لای روزنامه پیچیدمش اما خاطرم نیست کجا گذاشتم. از نبودنش خوشحالم اما باید باشه تا این دلگیری لعنتی دست از سرم برداره...

یک بغض دارم یک بغض سنگین اما نمیشکنه...روی دلم سنگینی میکنه فقط....

دخترک...